Η Κρίση

Ήρταν κάτι παιθκία τις προάλλες, σπίτι μου, να μου αλλάξουν την σύνδεση του ίντερνετ. Τωρά που αθθυμηθήκαν οι εταιρείες στην Κύπρο, να ψηλώσουν νάκκο τις ταχύτητες είπα να το εκμεταλλευτώ. Τόσα χρόνια, το ίντερνετ ήταν πραγματικά θλιβερό τζιαι πανάκριβο σε σχέση με τις άλλες χώρες.

Έφυα λλίη ώρα που την δουλεία τζιαι επετάχτηκα σπίτι να έχω νάκκο την έννοια τους άμπα τζιαι χρειαστούν τίποτε.

Η δουλεία τους γενικά εν καμπόσο δύσκολη. Κατ’ αρχήν έχουν πας την κκελλέ τους τον κάθε πελλό τζιαι τα σύρματα του. Ούλλη μέρα πρέπει να ρέσσουν σύρματα που μέσα σε σωλήνες, να κουντούν σούστες του ηλεκτρολόγου τζιαι σκαρφαλλώνουν πάνω σε στύλλους.

Εμένα η δουλεία μου εν παρόμοια τζιαι νιώθω άσιημα να θωρώ τον άλλο να δουλεύκει τζιαι εγώ να κάθουμε. Έτσι, έβαλλα τζιαι εγώ το σίερι μου λλίο να τους βοηθήσω να ποσπαστούν γλήορα.

Στο τέλειωμα της δουλείας, εκάτσαμε κάτω που ένα δέντρο στο πεζοδρόμιο του σπιτιού μου, να πιούμε ένα χυμό να δροσιστούμε. Επίαμε την κουβέντα.

Στο πε τζιαι να πεις, εκαταλήξαμε τζιαμέ που καταλήγουν οι παραπάνω κουβέντες τα τελευταία χρόνια. Στο ότι ούλλα εν πανάκριβα τζιαι στο ότι οι μισθοί που πίαννουμε εν μας κανούν να περάσουμε. "Εγώ", λαλεί μου ο ένας, "είμαι 22 χρονών. Πίαννω 1000 ευρώ τον μήνα τζιαι δουλεύκω που κάτω που τον λάλλαρο ούλλη μέρα. Πως εννα φύω που τους γονείς μου να πάω να μείνω μόνος μου; Πόσο μάλλον να σκεφτώ να παντρευτώ."

Εν είχα τίποτε να του πώ τζιαι έγνεψα καταφατικά.

Επρόσθεσε ."Δουλεύκουμε για πέντε μπακκίρες τζιαι λαλούν μας ότι εν μπορούν να μας δώκουν παραπάνω επειδή έσιει κρίση. Αγγούρκα κρίση που έσιει, να κραούν τες BMW τζιαι να ρουφούν τους πούρους εν έσιει κρίση. Να μας δώκουν εμάς όμως κάτι τις παραπάνω, τρυπά η πούγκα τους"

Έσιει δίκαιο.

Για ποια κρίση μας μιλούν;

Εγώ ξέρω ότι άμα έσιει κρίση, οι τιμές πέφτουν, επειδή η ζήτηση χαμηλώνει. Στην Κύπρο κάθε μέρα τα πράματα ακριβηνίσκουν τόσο πολλά, που άμα ρωτήσεις την τιμή εν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να κλάψεις.

Επίσης άμα έσιει κρίση, ο κόσμος εν συγκρατημένος, εν πολλογοράζει πράματα, οι τράπεζες εν διούν εύκολα δάνεια, γενικά επικρατεί μια κατάσταση οικονομικής άπνοιας. Ο κόσμος, εν πιό συγκρατημένος μεν, αλλά εν επειδή τα πράματα εν πανάκριβα τζιαι όχι για κανένα άλλο λόγο.

Που την άλλη, όσοι εκραούσαν λίρες πρίν την "κρίση", κρατούν τζιαι τωρά, τζιαι κρατούν τζιαι παραπάνω. Τωρά, μπορούν άνετα να κόφκουν μισθούς, να μεν διούν αυξήσεις με την δικαιολογία ότι το παζάρι εν κάτω, έσιει κρίση.

Εφυρτήκαμε να φκάλουμε αριστερή κυβέρνηση τάχα πως εννα βοηθήσει νάκκο τον απλό τον κόσμο. Τίποτε εν άλλαξε, εκτός που την διεύθυνση που παν οι μισθοί τους.

"Έννεν δημοκρατία που έχουμε, εν δημοπρασία" είπα τζιαι έσβησα το τσιγάρο μου στο χώμα. Έπρεπε να φύω να πάω δουλεία.