Μετα την πτώση

Πριν να ανοίξει το οδόφραγμα της Λήδρας, ούλλοι ανησυχούσαν. Οι παραπάνω, εβασίζουνταν σε προειδοποιήσεις κάποιων πολιτικών, ότι αν ανοίξει η Λήδρας, εννα παττίσουν τα καταστήματα της Λήδρας της Ελληνοκυπριακής πλευράς.

Εφκένναν οι καταστηματάρχες τζιαι εφωνάζαν ότι εννα παέννει ο κόσμος ποτζί να ψουμνίζει επειδή εν ποιο φτηνά, ότι εννα κλείσουν, εννα πεινάσουν οι οικογένειες τους, εννα ππέσει η κίνηση. Εκάμαν το ότι, άμα αννοίξει η Λήδρας, εννα δημιουργηθεί ένα οικονομικό κραχ άνευ προηγουμένου στην Λευκωσία.

Το Σαββατοκύριακο, επήα θκύο φορές στην Λήδρας τζιαι επερπάτησα.

Μιλούμε ότι εν είσιεν τόπο να αναπνεύσεις που τον κόσμο τον πολλή. Εγίνηκεν η Λήδρας κάτι σαν Oxford Street, αλλά αντί για καστρίσιηες Εγγλέζους είσιεν μόνο Κυπραίους με τα κοπελλούθκια τους τζιαι τες γενέτζιες τους.

Ακόμα τζιαι στο Μακτόνταλτς, έπρεπε να κλείσεις τραπεζάκι για να κάτσεις. Κόσμος πας τα λασάνια, πας τα παγκάκια, πας του αναδυόμενους πασσάλους, πας τα δεντρά, όπου έσιει τόπο να κάτσει ή να κουμπίσει πλάσμα, είσιεν κόσμο τζιαι εμάσαν σίταρο, παμπάτζι τζιαι Πικ Μακ.

Είσιεν πολλούς Τουρκοκύπριους. Για ακόμα μια φορά, εκατάλαβα ότι ο μόνος τρόπος να τους ξεχωρίσεις, εν άμα δώκεις βάση στην ομιλία τους. Βασικά, εν όπως εμάς που μιλούν, με τζίνο τον άγριο, κτυπητό τρόπο, απλά στην πολλή την ώρα εν φκάλλεις γρι που ότι λαλούν οπόταν καταλήγεις ότι εν Τούρτζικα που μιλούν.

Τα καταστήματα, ήταν ανοιχτά ως η ώρα 8-9 την νύχτα. Όσοι πουλούν πράματα τούτες τες μέρες, πρέπει να εκάμαν κύριο πάσκα. Εκάμαν τα παλλούτζια τους χρυσά.

Τζιαι έρκουμαι τζιαι λαλώ.

Πούντο τζιαι επίαν ούλλοι ποτζί να ψουμνήσουν;

Πούντο τζιαι εκλείσαν τα Ελληνοκυπριακά καταστήματα;

Οι πολιτικοί, που επροειδοποιούσαν για καταστροφή, που εχαθήκαν τωρά;

Αποδείχθηκε για ακόμα μια φορά ότι οι πολιτικοί πλάθουν θεωρίες συνομωσίας τζιαι προσπαθούν να επιβάλουν τες απόψεις τους φοιτσίαζοντας τον κόσμο. Ο κόσμος απλά πιστεύκει τους χωρίς να μπαίνει στον κόπο να το ψάξει.

Η Λήδρας άνοιξε επιτέλους.

Πρέπει να απαιτήσουμε να ανοίξουν ούλλοι οι δρόμοι που ενώνουν την παλία Λευκωσία. Να γίνουν πλακόστρωτοι, να σαστούν τα κτήρια (όι να τα σύρουν τζιαι να κάμουν Δε Μόλλ), να δοθούν ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους να ανοίξουν καταστήματα τζιαι να κατοικίσουν τζιαμέ, να γίνει η Λευκωσία η νεοκλασική, πανέμορφη πρωτεύουσα που πρέπει να είναι.

Να μπορούμε να γυρίζουμε περπατητοί άνετα σε ούλλη την πόλη. Να ξαναγεμώσει ζωή τζιαι ανθρώπους να κάμνουν αλισβερίσια. Εν ούλλα που το κέντρο της Κύπρου, την πρωτεύουσα που εννα ξεκινήσουν, άμα τα καταφέρουμε δαμέ, τα άλλα εννα έρτουν μόνα τους.